غزل شماره 122 دیوان حافظ : هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد
هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد
خداش در همه حال از بلا نگه دارد
حدیث دوست نگویم مگر به حضرت دوست
که آشنا سخن آشنا نگه دارد
دلا معاش چنان کن که گر بلغزد پای
فرشتهات به دو دست دعا نگه دارد
گرت هواست که معشوق نگسلد پیمان
نگاه دار سر رشته تا نگه دارد
صبا بر آن سر زلف ار دل مرا بینی
ز روی لطف بگویش که جا نگه دارد
چو گفتمش که دلم را نگاه دار چه گفت
ز دست بنده چه خیزد خدا نگه دارد
سر و زر و دل و جانم فدای آن یاری
که حق صحبت مهر و وفا نگه دارد
غبار راهگذارت کجاست تا حافظ
به یادگار نسیم صبا نگه دارد
تعبیر غزل شماره 122 حافظ در فال شما :
در امور زندگی و کار میانه رو باشید و هیچگاه از تعادل خارج نشوید که عاقبت خوشی برای شما نخواهد داشت. برای حفظ پیمانی که با دیگران دارید پای خود را فراتر از حد و حدود خودتان نگذارید.
هرآنچه خداوند بخواهد اتفاق می افتد و کسی نمی تواند جلوی آن را بگیرد. برای رشد دنیوی و معنوی از خداوند کمک بخواهید و به او توکل کنید.
برای مشاهده بیشتر اشعار حافظ کلیک کنید.