مشاعره الفبایی حرف ف
فارغی از قدر جوانی که چیست
تا نشوی پیر ندانی که چیست
نظامی
فلک گو با من این نامردی و نامردمی بس کن
که من سلطان عشق و شهریار شعر ایرانم
استاد شهریار
فاش می گویم و از گفته ی خود دلشادم
بنده ی عشقم و از هر دو جهان آزادم
حافظ
فرزند بنده ای است خدا را، غمش مخور
تو کیستی که به ز خدا بنده پروری
سعدی
فرض ایزد بگذاریم و به کس بد نکنیم
آنچه گویند روا نیست نگوییم رواست
حافظ
فریاد که از عمر جهان هر نفسی رفت
دیدیم کزین جمع پراکنده کسی رفت
هوشنگ ابتهاج
فریاد که گر تشنه در این شهر بمیرم
جز دیده کس آبی به لب من نچکاند
خواجوی کرمانی
فکر فردای خود امروز، کن ای مرد خدا
که کسی یاری تو، غیر تو فردا نکند
صادق سرمد
فراخی در جهان چندان اثر کرد
که یک دانه غله صد بیشتر کرد
نظامی
فتنه ی چشم تو چندان ره بیداد گرفت
که شکیب دل من دامن فریاد گرفت
هوشنگ ابتهاج
فلک جز عشق محرابی ندارد
جهان بی خاک عشق آبی ندارد
نظامی
مطالب مرتبط پیشنهادی:
برای مشاهده اشعار با حروف دیگر به صفحه مشاعره الفبایی مراجعه کنید.
