غزل شماره 412 دیوان حافظ : مرا چشمیست خون افشان ز دست آن کمان ابرو

مرا چشمیست خون افشان ز دست آن کمان ابرو
جهان بس فتنه خواهد دید از آن چشم و از آن ابرو

غلام چشم آن ترکم که در خواب خوش مستی
نگارین گلشنش روی است و مشکین سایبان ابرو

هلالی شد تنم زین غم که با طغرای ابرویش
که باشد مه که بنماید ز طاق آسمان ابرو

رقیبان غافل و ما را از آن چشم و جبین هر دم
هزاران گونه پیغام است و حاجب در میان ابرو

روان گوشه گیران را جبینش طرفه گلزاریست
که بر طرف سمن زارش همی‌گردد چمان ابرو

دگر حور و پری را کس نگوید با چنین حسنی
که این را این چنین چشم است و آن را آن چنان ابرو

تو کافردل نمی‌بندی نقاب زلف و می‌ترسم
که محرابم بگرداند خم آن دلستان ابرو

اگر چه مرغ زیرک بود حافظ در هواداری
به تیر غمزه صیدش کرد چشم آن کمان ابرو

تعبیر غزل شماره 412 حافظ در فال شما :

مال و زینت های دنیا باعث شده خدا را از یاد برده و دچار غفلت و بی خبری شده اید. اگرچه تلاش زیادی برای رسیدن به خواسته های خود انجام می دهید اما ایمان کم و فراموش کردن خدا باعث بی ثمر ماندن همه سخت کوشی ها شده است.

به پروردگار یکتا توکل داشته باشید و با یاد او هر کاری را انجام دهید تا به مسیر درست را طی کرده و بر رقیبان پیروز شوید.